Άδειες… ένα θέμα που θα διαιωνίζεται…

…και… μια… και πιάσαμε τα επίκαιρα, ας σας παρουσιάσω ένα φρέσκο επεισόδιο…

Ως γνωστό, είμαι ο μοναδικός του «είδους μου», στον Φορέα μου, οπότε αντικαταστάσεις, βοήθειες και άλλα τέτοια καμπανάκια… κομμένα!

Τουτ’ εστίν, σημαίνει, ότι όταν παίρνω άδεια δεν με αντικαθιστά κανείς. Βέβαια αυτό έχει και καλά – δεν χρειάζεται να συνεννοηθείς με κάποιον 2ο συνάδελφο, να μοιραστείς γιορτές- αλλά έχει και κακά – κινδυνεύεις να μην πάρεις είτε σο σύνολο των ημερών που αιτείσαι, είτε να μην πάρεις την χρονική περίοδο που αιτείσαι, ή ακόμη χειρότερο να μην πάρεις τίποτα από τα δύο… και μένεις με το «τρίτο το μακρύτερο»… να σημειώσουμε ότι δεν αναφερόμαστε στο γνωστό ανέκδοτο με την ΕΣΥΕ για τους δωρητές οργάνων!... Αλλά σε κάτι παρεμφερές…

Πίσω λοιπόν, στα δικά μας…Από την πρώτη στιγμή, δεν «πήρα γραμμή» πώς έγινε αυτό, αλλά η σύνδεση μου με την «ζωτική λειτουργία» του Δήμου συνδυάστηκε άμεσα και άρρηκτα μεταξύ τους… Ακόμη το ψάχνω… και να σκεφτείτε ότι δεν εκδίδω πιστοποιητικά, βεβαιώσεις, πρωτόκολλα κλπ και γενικότερα αν λείψω σε περίοδο εορτών, ούτε τα μυρμήγκια του Δημαρχείο δεν θα το πάρουν χαμπάρι…Το αποτέλεσμα ήταν αντί να ζορίζουν όλους όσους χρειάζονται περισσότερο από ότι εμένα, γινόταν το αντίθετο!
Έτσι λοιπόν, οι γιορτές έκρυβαν «πολλά μαχαιρώματα» και πολλά «συναδελφικά» χτυπήματα στη πλάτη… βέβαια στο τέλος, μετά από πολύ πόλεμο, χαρακώματα, κλπ λίγο – πολύ, κατάφερνα να πάρω την αδειούλα μου…

Φέτος λοιπόν, τα πράγματα ήταν πολύ ευοίωνα και δεδομένου ότι έχουμε και «νέο αίμα», ε, λέω εντάξει, μας είπε και το «μεγάλο αφεντικό» να μην αφήσουμε υπόλοιπα…. Ωραία…8 εργάσιμες λοιπόν, σημαίνει ότι «την κάνω» 21.12.2007 και επιστρέφω 07.01.2008!
Καλό, έ;
Τελικά μετά από μια σύντομη συζήτηση «με τον μεγάλο» και εφόσον έγινε κατανοητό ότι μέσα στις εργάσιμες μεταξύ των εορτών, το μόνο που θα καταφέρω να κάνω είναι ……. Να…. κοιτάω το ταβάνι…. Μου έδωσε την έγκριση, με την προϋπόθεση ότι έτσι και συμβεί κάτι έκτακτο … θα επιστρέψω στις επάλξεις… Λογικό και αυτονόητο θα έλεγα, διότι καλύτερα να τελειώσουμε τα υπόλοιπα των αδειών μέσα στις γιορτές, παρά να λείπουμε από τις θέσεις μας σε περίοδο αιχμής και ο big boss συμφώνησε…

Όταν λοιπόν, μεταξύ συζήτησης και «πανηγυρισμών» μου - γιούπιιιιι – έλαβε γνώση η μέλλουσα Προϊσταμένη, το πρώτο που φρόντισε να πεί ήταν:
- «Τι, 2 εβδομάδες άδεια; Ποιο σου την έδωσε;»
- Ο Δήμαρχος.
- Τόσες πολλές μέρες; Εγώ θα εισηγηθώ στον Δήμαρχο να σου τις κόψει., είναι πάρα πολλές…
- 8 εργάσιμες, όχι δυο εβδομάδες, θα ήταν καλύτερα να λείψω 8 εργάσιμες σε μέρες αιχμής;
- Όχι αλλά πάρε μερικές τώρα, ξαναγύρνα να τελειώσεις τις εκκρεμότητές σου, η τυχόν άλλα έγγραφα που θα προκύψουν και ξαναπάρε τις υπόλοιπες.
- Μα, καλά, τι μπορεί να «τρέξει» ανάμεσα στις γιορτές; Εδώ σε καθημερινές εργάσιμες και οι υπόλοιπες υπηρεσίες υπολειτουργούν, φαντάσου μέσα στις γιορτές. Άσε που εγώ ότι και να κάνω χρειάζομαι και τις άλλες Υπηρεσίες, είτε του Δήμου, είτε της Νομαρχίας… οπότε το καλύτερο είναι να πάρω το σύνολο της αδείας μου και να μην το μεταφέρω…
- Τέλος πάντων, αν χρειαστεί θα «στην κόψουμε» και θα σε γυρίσουμε πίσω…
- Αν χρειαστεί και εφόσον είναι επείγον το ξέρω και από μόνος μου ότι θα πρέπει να γυρίσω…
Μετά σηκώθηκα και έφυγα, ενώ το ύφος της και οι τελευταίες λέξεις που αντιλαμβανόμουνα ήταν ότι σίγουρα με γυρίζει πίσω, χωρίς «θα» και «ίσως», χωρίς περιθώρια, αλλά έτσι και γίνει αυτό θα το βρει μπροστά της…. Μνημονικό Ελέφαντα και εκδίκηση Καμήλας…. Και … Παιδιά… Προσοχή μην σας φτύσει Καμήλα….
Τι φταίω, εγώ αν κάθε χρόνο τέτοια εποχή, η Οικονομική Υπηρεσία «καίγεται» και τρέχει «πανικόβλητη» φωνάζοντας «φωτιά στα μπατζάκια μας»….
Αυτά…. Η συνέχεια έπεται…