Πράξη Νο 2… η συνέχεια των τυρανόσαυρων…

Ευτυχώς για ‘μένα το αντικείμενο των αδειών μου το παρέδωσαν άρον – άρον, γιατί όπως είχα πεί η Μηχανικός του Δήμου με περίμενε η Μηχανικός του Δήμου για να το ξεφορτωθεί…
Δυστυχώς για εμένα, την θέση του Προϊσταμένου την κατείχε ένας Αρχιτυρανόσυαρος REX, με αποτέλεσμα όχι μόνο να πέσω στα βαθιά, χωρίς «εβδομάδα προσαρμογής», αλλά είχα να αντιμετωπίσω όλες εκείνες τις μηχανορραφίες του RΕΧ ώστε να αποφύγω τις παγίδες του και να μην εκτεθώ ως άτομο.

Καταρχήν έπρεπε να αποδείξω το αυτονόητο, ότι δηλαδή δεν είμαι ελέφαντας! Αυτό ειλικρινά δεν το είχα αντιμετωπίσει μέχρι τώρα στη ζωή μου… Δηλαδή να αποδείξεις ότι δεν είσαι κάτι, κάτι για το οποίο είναι αυταπόδεικτο και αυτονόητο…. Ε, λοιπόν ναι, αυτή είναι η μεγαλύτερη «λούμπα» που μπορεί να πέσει ένας νεοδιόριστος!
Μέχρι εκείνη τη στιγμή, πίστευα ότι πρέπει να αποδεικνύεις στη ζωή αλλά και στους γύρω σου οτιδήποτε πραγματικά χρειάζεται απόδειξη! Απόδειξη δηλαδή όπου πραγματικά χρειάζεται και απαιτείται. Απόδειξη όταν θες να αλλάξεις κάτι ή όταν κάτι είναι ρευστό και ταλαντεύεται… Αλλά σίγουρα όχι για τα αυτονόητα…

Και όμως κυρίες και κύριοι, προσέξτε γιατί τα πράγματα είναι εντελώς ανάποδα!

Ευτυχώς για εμένα – εκ φύσεως – είμαι αρκετά ανθεκτικός, υπομονετικός και με επιμονή άνθρωπος! Οπότε δυστυχώς για τους άλλους, όπως λέει και ένα γνωστό άσμα: «ΆΝΤΕΞΑ»!
Το βασικότερο όμως είναι ότι συνταξιοδοτήθηκε και τουλάχιστον ησυχάσαμε όλοι μαζί! Αυτός ο άνθρωπος – μεγάλη τιμή να τον αποκαλώ άνθρωπο – είναι και εξακολουθεί να είναι ο κομπλεξισμός προσωποποιημένος! Δεν έχω γνωρίσει χειρότερο άτομο, το οποίο για το μόνο που ενδιαφέρεται είναι πως θα δημιουργήσει προβλήματα, καταστροφές και μετά να τα «πασαλείψει», για να πεί πως χωρίς αυτόν δεν γίνεται τίποτα…

Οπότε όπως καταλαβαίνεται, η πρώτη μου επαφή με τους «παλιότερους» και δη, Διοικητικούς ΔΕ, δεν ήταν και η καλύτερη! Βέβαια όπως είπα, υπάρχουν και εξαιρέσεις…Ελάχιστες όμως και δεν αρκούν για να αλλάξουν τα πράγματα…
Αυτού του είδους οι «παλιοί», έχουν καταστρέψει τη Δημόσια Διοίκηση και αν δεν συνταξιοδοτηθούν δεν έχουμε και πολλές ελπίδες για να αλλάξει το τοπίο… Τα μηνύματα δεν έρχονται μόνο από τον δικό μου χώρο εργασίας, όπου ευτυχώς ο μέσος όρος ηλικίας έχει πέσει, αλλά και με συναδέλφους ανά την Ελληνική Επικράτεια που είμαστε σε επικοινωνία, τα μηνύματα είναι λίγο πολύ ίδια!

Συνεπώς, για να αλλάξει κάτι στο Δημόσιο χρειάζεται νέους ανθρώπους, με προχωρημένες αντιλήψεις και νοοτροπίες, οι οποίοι να μην αφομοιώνονται γρήγορα από το κατεστημένο και από το Σύστημα, αλλά και να αντιστέκονται στην αφομοίωση και στην εξάλειψη….

Βέβαια προσφάτως, άρχισε να εμφανίζεται ένα «νέο είδος», το οποίο είναι η εξέλιξη – μετάλλαξη των REX. Συγκεκριμένα, κάποιοι από τους νεότερους άρχισαν να αφομοιώνονται και να γίνονται χειρότεροι από τους παλαιότερους…. Ελπίζω μόνο να προλάβουμε το κακό στη ρίζα!

Έτσι λοιπόν ολοκληρώνουμε ένα κεφάλαιο που αφορά τις υπηρεσιακές σχέσεις των νεοτέρων και των παλαιοτέρων…. Φυσικά υπάρχουν κι άλλα πολλά που με την πρώτη ευκαιρία θα αναφερθούμε και θα αναλύσουμε σε βάθος…